Wie ik ben
Ik ben een vrouw en een moeder van twee heerlijke dochters (13 en 15 jaar) met PDD NOS en meerdere angststoornissen. Bijna 3 jaar geleden hoorde ik voor het eerst over 'autisme', het veranderde mijn leven drastisch, van een succesvolle carrièrevrouw in een chronisch oververmoeide mantelzorger. Deze periode van mijn leven maakte me een ervaringsdeskundige. Die kennis wil ik graag met anderen delen, om zo veel leed te voorkomen. Want het kan ook anders, als je maar weet hoe.
Ik stelde mijn leven iets anders voor...
Ik
voelde me machteloos en alleen.
Het was een lange zoektocht naar informatie en
hulp.
Gelukkig is er wel degelijk hoop!
Komen dingen op je pad voor een
reden? 'Ja, ik moet mijn kennis delen!'
Ik heb deze kinderen
gekregen, omdat ik het aankan.
The year before PDD NOS
Je hebt ze vast wel gezien, de kleine stukjes 'verf' links boven in de hoek. Dat zijn stukje uit mijn schilderij dat ik begin 2012 maakte, het jaar voor dat PDD NOS mijn leven binnenstapte.
Belangrijk
Ik weet uit ervaring wat je voelt en hoe uitzichtloos en frustrerend het kan zijn. Dat je denkt dat er geen einde aan komt. De machteloosheid. Je frustraties. Maar ik weet ook uit ervaring dat het, met de juiste hulp, echt beter wordt, dat er een kentering komt. Dat je het weer op de rit krijgt en de controle over je leven terug komt.
Het einde van mijn carrière
In september 2012, neem ik de onoverkomelijke beslissing om te stoppen met werken. Ik had mijn droombaan gevonden, was procesmanager van een afdeling 'verkoop binnendienst en orderverwerking' en gaf leiding aan een enthousiaste club van dertig medewerkers. Het was mijn lust en mijn leven, zij waren mijn 'tweede gezin'. En ik was er apentrots op. Ik knokte er ook hard voor.
Je voelt je machteloos en alleen
Het moeten overwinnen van enorm veel obstakels en dan krijg je alleen maar onbegrip. Ik sta als rivaal tegenover mijn (schoon)ouders. Ik weet heus wel wat ze denken. Ze doen het heel subtiel, door het 'niet tonen van interesse' of gewoonweg 'niet reageren' (kop lekker in het zand steken) op confronterende situaties. Daardoor voel ik me vaak machteloos, alleen en onbegrepen. PDD-NOS-ers opvoeden is een enorme uitdaging. Lees meer in Onbegrip en (On)opgevoed.
Het onrecht dat je wordt aangedaan
Met de invoer van deze nieuwe Jeugdwet, staat de hele jeugdzorg op zijn kop. Hierdoor komen gezinnen echt in de problemen. En als ik ergens niet tegen kan, dan is het onrecht. Het is goed dat fraude wordt aangepakt. Maar dan ga ik er wel vanuit dat de gemeente weet over welke belangen het gaat en hoe groot de impact van hun beslissing kan zijn. En dan nog niet te spreken over de verschillen tussen de gemeenten. Het is toch te zot voor woorden dat je gaat overwegen om te verhuizen? Lees meer op Gemeente en Jeugdwet.
Een soort rouwproces
Een 'rollercoaster' aan emoties. Soms wist ik me geen raad meer. Mijn depressieve kant wist dat er diepe dalen bestonden, maar dat ik als moeder zo door het stof zou gaan, had ik als onvoormogelijk gehouden. Om niet compleet door te draaien, ben ik kleine, eenvoudige gedichtjes gaan schrijven. Je kunt ze hier allemaal lezen. Ik hoop dat het jou ook helpt om te verwerken en te rouwen.