Daar waar voorheen Stichting Jeugdhulp een uitkomst boodt voor jeugdhulp of jeugdzorg, doet nu de gemeente dat. Helaas gaat dat niet overal helemaal goed.
Er zijn gemeenten die hun zaakjes prima op orde hebben en zorgen dat de juiste hulp op een adequate manier wordt geboden. Maar voor de meeste gemeenten is de transactie te snel gegaan en is het hun niet gelukt om alle kennis te vergaren en/of de juiste mensen op de juiste plek te zetten. Onze kinderen met PDD NOS zijn daar helaas de dupe van.
Wat doe je als je hulp nodig hebt?
Je kunt twee wegen bewandelen, of eigenlijk drie.
Keuze 1) Je gaat in gesprek met je huisarts en bespreekt de problemen (op school en thuis) en vraagt hem of hij een verwijzing wilt maken naar jeugdhulp. Met die verwijzing stap je naar een zorgaanbieder en zij bepalen samen met jou en je gezin, wat er nodig is. Met dat advies stap je naar de gemeente. Zij zijn verplicht dat advies te volgen en die zorg te bieden.
Keuze 2) Je stapt zelf naar een zorgaanbieder (vraag bij de gemeente na welke jeugdhulpaanbieders beschikbaar zijn). Bespreek daar de problemen en vraag om advies. Zij maken dan een gezinsplan en met dat plan stap je naar de gemeente. De gemeente bepaald dan of die zorg echt noodzakelijk is.
Keuze 3) Gelijk aan stap 2, maar je gaat met het opgestelde gezinsplan eerst naar je huisarts en vraagt hem om een verwijzing. Met die verwijzing stap je naar de gemeente. Zij zijn verplicht dat advies te volgen en die zorg te bieden.
Zonder verwijzing
Ook zonder verwijzing heeft u recht op goede zorg. Echter de gemeente bepaald de noodzaak en de toegang tot een individuele voorziening. De gemeente moet dus eerst een beschikking afgeven. Hiervoor wordt een afspraak ingepland en op basis van onderzoek zal de gemeente bepalen wat jouw kind aan ondersteuning nodig heeft. De gemeente kan advies vragen aan een jeugdhulpaanbieder en de jeugdarts van de GGD – met zijn bevoegdheden in de Jeugdwet – inzetten om de noodzaak en inzet van specialistische hulp (o.a. psychiatrische behandeling) te bepalen.
Maar je kunt ook eerst zelf contact opnemen met een gecontracteerde hulpaanbieder. Zij kunnen samen met jou een gezinsplan of hulpverlenersplan opstellen. Met dit plan ga je naar de gemeente, of je vraagt daarmee alsnog om een verwijzing van je huisarts.
Medische verwijzing voor psychiatrische behandeling
Om toegang te krijgen tot -al dan niet- dagklinische behandeling, heb je een verwijzing nodig van de huisarts. Voorwaarde is dat er een vermoeden of sprake moet zijn van een DSM V stoornis (zoals autisme dat ook is). Met deze verwijzing kun je rechtstreeks naar een GGZ instelling. Je hoeft dus niet eerst naar de gemeente, er is geen beschikking nodig. Meestal adviseert je huisarts bij welke instelling je terecht kunt, maar op zorgkaartnederland.nl vind alle GGZ instellingen in Nederland.
In principe is dit niet anders dan voor de nieuwe Jeugdwet. Echter voorheen werden de kosten vergoed door de zorgverzekering en nu doet de gemeente dit (zij hebben hier ook budget voor).
Medische verwijzing tot jeugdhulp
Je kunt een verwijzing krijgen van je huisarts, een jeugdarts of medisch specialist. De jeugdhulpaanbieder (de jeugdpsychiater, de gezinswerker of orthopedagoog) bepalen daadwerkelijk de concrete inhoud, vorm, omvang en duur van de benodigde jeugdhulp.
Een huisarts verwijst meestal naar een jeugdhulpaanieder die gecontracteerd is bij de gemeente (maar dat mag ook naar een niet-gecontracteerde jeugdhulpverlener zijn). Die aanbieder zal samen met jou en je kind kijken welke hulp noodzakelijk is en stellen een gezinsplan of hulpverlenersplan op.
Een psychiater, gezinswerker of orthopedagoog stellen zelf een behandel- of hulpverlenersplan op.
Vervolgens zijn er twee mogelijkheden; de gemeente legt dit vast in een beschikking (dan weet je als ouder wel precies waar je recht op hebt). Of de gemeente kiest ervoor geen beschikking op te maken, maar stelt de geadviseerde zorg wel beschikbaar. Je mag dan wel alsnog om een beschikking vragen. De gemeente mag de zorg dus niet afkeuren.