Wanneer behandelen niet nodig is, kan een PDD NOS-er toch kampen met een hoop problemen, zowel op school als thuis. Maar ook zeker wanneer de behandeling is afgerond of wanneer je op een wachtlijst staat voor behandeling is jeugdhulp in de vorm van begeleiding echt een uitkomst.
Vormen van jeugdhulp zijn:
• ambulante
begeleiding - pedagogische
thuisbegeleiding - crisis
• daghulp - dagbesteding - daghulp
voor niet schoolgaande jeugd
• niet zelfstandig uit huis wonend - gesloten
jeugdzorg - crisis
• pleegzorg - crisispleegzorg
Zelf was mij niet bekend dat begeleiding bestond en ook niet dat het samen kan met
behandelen. Onze dochter Luna gaat drie dagen per week naar dagbehandeling en krijgt de andere
twee dagen thuis begeleiding, waarbij ze ook regelmatig op pad gaan en ik dus rust heb ;-).
Aanvankelijk was ik bang voor inbreuk op mijn ‘privacy’, maar niets is minder waar. Ze
creëren juist een stukje rust, een aantal uurtjes die ik me niet over haar hoef te bekommeren.
Zorg er wel voor dat onderzoek doet naar verschillende zorgaanbieders en maak vooraf zelf kennis
met de begeleider. De klik tussen kind en begeleider is van groot belang om ‘resultaten en
doelen’ te bereiken (dit hoort de gemeente graag). Jij bent prima in staat om te weten of het
zal klikken, luister naar je instinkt. Als je het lastig vindt om iemand af te wijzen, zeg je
gewoon dat je er even over wilt nadenken, en geef het later door aan zijn of haar baas of via de
mail (doe ik zelf ook ;-).
Er zijn drie vormen van begeleiding mogelijk
Individuele begeleiding
Eén op één samenwerken met een begeleider, meestal een orthopedagoog (iemand die kijkt naar de ontwikkeling van de jeugdige), een gedragsspecialist of kinder-coach (gespecialiseerd in afwijkend gedrag). De begeleiding is ambulant (bijvoorbeeld thuis, op school of winkelcentrum) en voor een aantal uur per week. Het aantal uur dat nodig is is afhankelijk van de ernst van de problemen. De zorgaanbieder kan hierin adviseren (maar de gemeente moet toestemming geven). Tijdens deze begeleiding vinden er gesprekken plaats en kan samen worden gewerkt en geoefend. Goede begeleiding is gericht op;
- vergroten/bevorderen van de zelfredzaamheid/zelfstandigheid
- stimuleren sociaal-emotionele ontwikkeling (omgaan met anderen, kan ook in kleinschalig groepsverband)
- opbouwen positief zelfbeeld
- aanbrengen structuur (plannen en huiswerk)
- aanbrengen/verbeteren dagelijkse ritme (dagbesteding)
- leren omgaan met regels en grenzen
- leren omgaan met vrijheden, boosheid of verdriet
Systeem-begeleiding (gezinsbegeleiding)
De subtiele maar verwoestende neurologische afwijking van autisme, kan het gezin behoorlijk ontwrichten. Onrust en spanning, voortdurend op je tenen lopen, grenzen zijn zwaar overschreden, iedereen is geïrriteerd en boos, emoties lopen hoog op en iedereen is chronisch oververmoeid. De hoop op verbetering is ver te zoeken. De systeem-begeleiding is erop gericht om die negatieve spiraal te doorbreken en gaat samen met alle gezinsleden opzoek naar alternatieven hoe jullie beter met elkaar kunnen omgaan, rekening houdend met elkaars behoeften.
Groeps-begeleiding
Tijdens spel, creativiteit, sport, een interessant uitje of lekker samen eten kunnen de kinderen spelenderwijs nieuwe contacten aangaan. Dit is op twee manieren mogelijk, namelijk kleinschalig (1:2) ; één begeleider op twee kinderen (valt ook onder individuele begeleiding) of in groepsverband (1:4) ; één begeleider op vier kinderen. De begeleiders zorgen ervoor dat dit plaatsvind in een veilige situatie. Hierbij is veel aandacht voor;
- sociale spelregels, de omgangsvormen
- bevorderen van contacten met leeftijdsgenoten
- vergroten van de weerbaarheid
- stimuleren van de zelfstandigheid
- gezonde tijdsbesteding